speetherbscht

Mer sicht jo gar kee Schwalwe mee,
die Rawe sin fascht ganz allee.
Die Äckcr leih'n verweist un brooch,
vum Daal steiht schunn de Newwel hoch,

Im Druckne sin die goldne Garwe,
die Blärre griehn jetzt annre Farwe.
Die Schleeje sin so saftich bloo,
die Störch sin werre fortgefloh.

Mer sieht aach fascht kee Rose mee,
de Laabwald macht sich nochmol schee.
Die Wisse schtehn voll Herbschtzeitlose,
de rauhe Wind duht orndlich blose.

Er riddelt kreiz un quer die Blärre,
des is es rechte Drachewerre.
Mer riecht de Moscht, die Sunn werd blass,
die Winzer fillen Fass for Fass.

Mer sieht aach hier un do schun Lichter
Vun Rummele un Geischderg'sichter.
De Buwe macht des richtich Spass.
die Määd gehn nimmi uff die Gass.

Die Aschdre fangen aa zu blieh,
's war alles recht un gut gedieh.
Die Hagebutte gliehn so rot,
de Herbschd versinkt im goldne Boot.