en pfälzer krischer

En Pfälzer, der kann, um sei Recht sich zu suche,
wann´s sei muß, verdammt räsoniere un fluche,
un dowe wie´n Wilder un greische un duh,
do bischt vun de Socke, der gäbt do kee Ruh:
Du Dummkopp, du Rindviech, du Drecksack, du Lump,
du Gäsbock, wenn ich der die Rotznas verbumb,
du Schlappgusch, du Schwollkopp, du Ochs, du Kamel,
begreifscht´s jetzt, du Krautkopp, was ich der verzehl,
du Bappsack, du Strohkopp, du saudummer Hund,
dich schlaa ich, wann´s sei muß, glei uug´spitzt in de Grund,
wann´d nochmol so bleed do mein Gaarde verdrampelscht,
drin rum dappscht wie ´n Hornchos un alles verschdrampelscht,
deer du ich´s vergliggre, des koscht mich kee Trän,
du elender Gipskopp, do mach ich kee Plän,
wann ich dich bloß aaguck, packt mich schun die Wut,
awwer eens muscht der merke, en Pfälzer määnt´s gut.