de meyer vun speyer

De Meyer vun Speyer werd grad unnersucht,
´s werd alles besproche, verschriwwe, verbucht,
un werd, wie sich 's gehört, in e Buch eigetraa,
un newedraa sitzt aach em Meyer sei Fraa.

De Dokder: Fraa Meyer, ehrm Mann geht's net schlecht.
un doch muss ich saa, er gefallt mer net recht.
Meer g'fallt er jo aach net, so singt se ehr Lied,
awwer ich hab werklich nix Besseres mee grieht,

Un drei Woche speeter, ´s war gar net so lang,
do is er dann aach mol zum Aadokder gang'.
Un wie er so aafangt, ze jamm're, ze klaa,
do guckt em de Dokder gleich dief in die Aa,
un saat dann, Herr Meyer, jo, jo, des is des,
sie hän aach heit morge schun Riehreier gess.
Was, saat er verdutzt, sieht mer des in de Aage?
Nee, nee, saat de Dokder, ich sieh's uff ehr'm Kraage.

Um's Meyers vun Speyer werd's still mit de Zeit.
Fraa Meyer, wie geht's dann ehrm Mann, froon die Leit,
mer sieht'n so wennich jetzt haus uff de Strooß,
er werd doch net krank sei, was is dann bloß los?
Jo, saat se, ´s is schrecklich, jetzt duht er viel klaa,
mol do un mol dort fehlt's, was soll mern bloß saa,
's werd schlimmer un schlimmer, awwer dann saat se fix,
mein Mann hot's im Maa, awwer im Kobb hot er nix.