am rhei se lewe is e glick

De Rhei blänkt hell im Sunneschei,
die Schiffe fahren aus un ei.
Vorm Ufer, an de mächtich Brick,
geht's uff- un abwärts Stick for Stick.

Oft steh ich vor de Walzemiehl.
un frää mich iwwer 's Möwespiel,
un trääm dehei vun Mehl un Brot.
vun gude Zeite un vun Not.

De Rhei macht aach e groo Gesicht,
wann Dunscht un Newwel hemmen 's Licht.
Versteckelt sin dann alle Kähn,
die Lagerhaiser un die Krähn.

Am Rhei entlang. do gäbt's kee Ruh,
viel dausend Leit hän do se duh.
E Feierflamm zum Himmel steiht
wie ´s ewich Licht, die leicht wie weit.

Un immer rauscht de Rhei dohie,
als wollt'r froo, willscht mit mer zieh?
Ich wink de Kähn als zu vum Strand,
belad mit Kohle, Kies un Sand.

Wie werd de Rhei so still bei Nacht,
wann als de Mond am Himmel lacht,
un ruht, bis dann mit frischem Mut
en neier Daag beginne duht.