am linnebaam

Am Linnebaam de Brunne
Hot ´s ganze Dorf als Kunne.
Wer dorschtich is, der froot net lang,
trinkt aus de Hand, ganz uhne Zwang,
setzt uff de Rand vum Troog sich druff,
ruht aus un guckt zum Himmel nuff,
un schlooft im Schatte selich ei;
so schee kann's nor am Brunne sei.

Sein Keller is ze finne
im diefschte Borrem drinne.
Er deckt for arm un reich de Disch,
un wer beim trinkt, der fiehlt sich frisch.
Sein Trunk is hell un sterneklar,
kummt dort her wu noch niemand war,
wu 's finschder is un ewich Nacht,
wo nor die Allmacht hot die Macht.

Du guter, alter Brunne,
des macht mich still versunne.
Dei Lied klingt uns es allerschenscht.
0 je, wann du verzehle kennscht,
du kennscht uns viel vum Lewe saa,
vun scheene un vun schwere Daa.
Doch um mich rum is alles still,
ich füg mich, wie's es Schicksal will.